Ne kadar zor olsa da...

Yasın içinden geçen kişilerin içlerinden yükselen güçlerini kırılganlığa ve şefkate adamaya istekli olduklarını, ve fakat çoğu zaman bu güçle aslında ne yapacaklarını bilemediklerini görüyorum.

Ölüm - yaşam - ölüm döngüsü, sevdiği ölen kişiye göz kırpar ve bu kişide açığa çıkan farkındalık yaşama bakış açısını dönüştürmeye başlar.

Bir sevgi ne kadar büyükse yas o kadar büyük, yas ne kadar büyükse dönüşüm o kadar büyük, dönüşüm ne kadar büyükse de güç o kadar büyük olur.

Bu büyük güç, yas aracılığıyla acı ve keder içinde seni temelden sarsar. Bu ızdıraptan adeta yarılmış yaşamının içinde, yeniden doğan bir hayatı yaşama heyecanını, henüz yaşıyor oluşunun saf neşesini, organlarının üzüntüden ağrıdığını hissedecek kadar bedeninde oluşunu deneyimler.

Yıkılan parçalarını toplayarak yeniden ayaklanmış, erdemli acısını çekmiş, sevdikleri ölen kişilerin içlerinden doğan güç hafife alınamaz.

Kırılacağını bildiği halde denemeye meraklı ve hevesli kalarak.

Yaşam şartlarına ve ilişkilerine gerektiğinde sağlıklı sınırlar oluşturarak.

Geçiciliği hatırlayarak ve daima zihin üzerinde mesai yaparak.

Otomatik pilottan gelen tüm tepkisel davranışları eyleme dönüştürmeden fark ederek.

Rahatının bozulduğunu hissettiği ilişkiler ve durumlara anında aklı selim şekilde müdahale ederek.

Yas’ın acısını yaşamış biri olarak her seferinde yeniden sevme cesareti göstererek.

Senin de çok iyi bildiğin bu gücü nasıl ve neye hizmet ederek deneyimleyeceksin?

Her ne ise bu, ona sahip çık ve yaşat. İnan bana bu dönüşümün yasın armağanının ta kendisi olacak. Ne kadar zor olsa da o gücü ayağa kalkmak ve yaratıcılığını yeniden ortaya koymak için kullanmaya başla.