Uyanmaya bak.

 İçi boşalmış bir yaşam amacının içini doldurmaya uğraşmak yersiz. Yeniden boşalacağını artık bildiğin bir havuzu ne kadar süre doldurmakla çabalar durursun?

Kaç hayal kırıklığı daha gerekir?

İçi boş bir havuza çakılmayı, ölmeyi ve sabırla uyanmayı beklemeyi yeğlersin günün sonunda!

Çakıldın, öldün ve uyandınsa devam et. Zihnini genişlet. Daha çok kez içinin boşalacağı yeni bir amaç, güncel bir anlam bul ve devam et.

Son kavrayışıma kadar içimden çekilmiş ısdırap dolu bu dünyada şu ana kadar anladığım şey;

bu oyunun kuralı yeniden yeniden ve yeniden denemek.

Mutlak sonuç ise çakılmak, ölmek ve uyanmak.

İyi haber ise; bu yazıyı okuyabiliyorsan oyun henüz bitmedi demektir.

Yitip giden anlamını hayatının, hatırlamaya çalışmakla zaman kaybetme.

Çakılmadan önceki sen değilsin ki sen artık. Orası uyumaya devam ettiğin yer. Yenisini içselleştir.

Biliyorum, insanın kendi oyununu bozması en zoru. Çünkü bunun yolu ‘kendini öldürmek’.

Ve fakat yemin ederim ki; yaşam sana -bir vakit- yeniden can veriyor.

Sadece uyanmanı bekliyor.

Sen uyanmaya bak.