Yas Bİr Dengesİzlİk Halİdİr.

“Yas Bir Dengesizlik Halidir!”

Aniden bir an gelir gözümün önünde annemin cansız bedeni, yerde yatıyor, o her şeyin bittiğini, onun birkaç saate hokus pokus gibi ortadan yok olacağını anladığım an.

Hani ölüm hiçbir şeyin sonu değildi? Öyle okumuştum onca kitapta. Yok diyorum yok, annem yok oldu diyorum, ne işi var toprağın altında saçmalık bu. Hem kim dedi başka hayatları, ölümden sonra yaşamı, ruhları, çağırın çabuk onları buraya!

Dehşet içine düşerim sonra, bu ne akıl almaz bir olay. Aklıma iki şey gelir hızlıca. Ah bu ne dayanılmaz bir acı ve ee şimdi hayatıma nasıl devam edeceğim ? Organlarım acıyor, bir damla gözyaşına dünyayı yakacağım kadın ölmüş, dünya beni cayır cayır yakıyor.

En sevdiğim öldü diyorum, bu nasıl olur diyorum. Yok diyorum yok, o an her canlı bir gün ölecek, yok ölümde doğum kadar doğal, yok ölüm en büyük bilgelik, yok. Bütün tutunduğum dallar elimde kalıyor, yok diyorum yok bu olacak bir şey değil. İstemem öyle bilgeliği, ben annemi isterim. Hayatın kıymetiymiş, farkındalıkmış, aydınlanmaymış, daha güçlü olmakmış, yok diyorum bırakın beni ölüm nedir bilmediğim hayat boşluğuna döneyim.

İşte böyle dostlarım, yas hep bilgelik, hep aydınlanma değil, yas bazen resmen cehennemin en dibidir. - Bu deneyim yoğun inkar - reddetme duygusu içerir.